تأثیر رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی شدید بر سطوح پلاسمایی اینترلوکین ۶ در موش صحرایی
Authors
abstract
هدف: اینترلوکین 6، سایتوکاینی پیش التهابی است که در چاقی و اختلالات متابولیک وابسته به آن نقش مهمی ایفا می کند. همچنین ورزش و فعالیت بدنی برای پیشگیری از چاقی و بهبود سیستم ایمنی بدن پیشنهاد شده است. از این رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی شدید بر سطوح پلاسمایی اینترلوکین 6 در موش بود. مواد و روش ها: 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به طور تصادفی به 2 گروه کنترل با تغذیۀ طبیعی و تغذیۀ پرچرب و دو گروه تمرینی با رژیم غذایی طبیعی و رژیم غذایی پرچرب تقسیم شدند. گروه های تجربی 5 روز در هفته، هر جلسه به مدت 1 ساعت، با سرعت 35 متر بر دقیقه روی تردمیل به دویدن پرداختند (75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی). پس از 8 هفته، نمونه های خونی آزمودنی ها به منظور بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی اینترلوکین 6 استفاده شدند. از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه برای بررسی فرضیه های تحقیق استفاده شد (05/0>p). نتایج: رژیم غذایی پرچرب، باعث افزایش معنی دار وزن و سطوح اینترلوکین 6 آزمودنی ها شد و 8 هفته تمرین هوازی شدید، میزان اینترلوکین 6 را در گروه با رژیم غذایی طبیعی افزایش و در گروه با تغذیه پرچرب کاهش داد که در گروه با رژیم طبیعی از لحاظ آماری معنیدار نبود. نتیجه گیری: مصرف غذای پرچرب، احتمالاً با افزایش سطوح اینترلوکین 6 باعث ایجاد شرایط التهابی می شود که تمرین هوازی شدید به مدت 8 هفته می تواند سطوح بالای اینترلوکین 6 به دنبال مصرف غذای پرچرب را به طور معنی داری کاهش دهد.
similar resources
تأثیر شانزده هفته تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر اینترلوکین- 6 و 10 و نسفاتین -1 پلاسمایی موشهای صحرایی
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین استقامتی بلندمدت و رژیم غذایی پرچرب بر نسفاتین -1، اینترلوکین-6 و اینترلوکین-10، به منظور شناخت نقش عوامل التهابی و ضدالتهابی در تنظیم اشتها، دریافت غذا و ارتباط این عوامل با چاقی میباشد. به همین منظور تعداد 32 سر موش صحرایی نر بهطور تصادفی در چهار گروه 8 تایی: 1) گروه کنترل با رژیم غذایی پرچرب (CHFD)، 2) گروه کنترل با رژیم غذایی استاندارد (CSD) 3) گروه تمرین...
full textتأثیر شانزده هفته تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر اینترلوکین- ۶ و ۱۰ و نسفاتین -۱ پلاسمایی موش های صحرایی
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر تمرین استقامتی بلندمدت و رژیم غذایی پرچرب بر نسفاتین -1، اینترلوکین-6 و اینترلوکین-10، به منظور شناخت نقش عوامل التهابی و ضد التهابی در تنظیم اشتها، دریافت غذا و ارتباط این عوامل با چاقی می باشد. به همین منظور تعداد 32 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی در چهار گروه 8 تایی: 1) گروه کنترل با رژیم غذایی پرچرب (chfd)، 2) گروه کنترل با رژیم غذایی استاندارد (csd) 3) گروه تمرین...
full textبیان نسبی ژنهای کلیدی متابولیسم لیپید بهدنبال مصرف رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی در کبد موش صحرایی
بهمنظور بررسی سوختوساز کبدی لیپیدها، 44 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار بهطور تصادفی در دو گروه با رژیم غذایی طبیعی و پرچرب قرار گرفتند. هر گروه به سه زیرگروه کنترل، گروه با تمرین هوازی متوسط و گروه با تمرین هوازی شدید تقسیم شد. پس از هشت هفته تمرین، بیان نسبی ژنهای گیرندۀ X فارنزوید (FXR)، گیرندۀ فعالشده با تکثیر پرواکسیزوم آلفا (PPAR-α) و پروتئین پیوندی عنصر تنظیمی استرول c1 (SREBP-1c) در...
full textتاثیر یک دوره تمرین هوازی به همراه رژیم غذایی پرچرب بر آسیب های کبدی موش های صحرایی نر نوجوان
مقدمه: هدف از این پژوهش تعیین اثرات یک دوره تمرین هوازی به همراه رژیم غذایی پرچرب در دوران نوجوانی بر آسیب-های کبدی موشهای صحرایی نر نوجوان بود. روش پژوهش: بدین منظور، 40 سر موش نر نوجوان (30 روزه) به طور تصادفی به چهار گروه: رژیم معمولی کنترل، رژیم معمولی تمرین، رژیم پرچرب کنترل و رژیم پرچرب تمرین تقسیم شدند. برنامه تمرین هوازی به مدت 4 هفته سه بار در هفته انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد ب...
full textتأثیر شانزده هفته تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر سطوح پلاسمایی آمیلین رتهای نر نژاد ویستار
هدف از مطالعۀ حاضر، تعیین تأثیر 16 هفته تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر وزن و سطوح پلاسمایی آمیلین رتهای نر ویستار بود. بدینمنظور، 24 سر رت نر جوان نژاد ویستار (با دامنۀ سنی 50 تا 60 روز و میانگین وزنی 10±160 گرم) به سه گروه هشت نفره شامل: گروه پایه، گروه کنترل و گروه تمرین استقامتی تقسیم شدند. رتهای گروه تمرین استقامتی بهمدت 16 هفته و بهشکل پنج روز در هفته، هر جلسه 15 تا 65 دقیقه با ...
full textتأثیر تمرین تناوبی هوازی با شدت بالا بر آنژیوژنز بافت چربی در موشهای صحرایی تغذیهشده با رژیم غذایی پرچرب
هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت بالا بر مورفولوژی و آنژیوژنز بافت چربی احشایی، در موشهای صحرایی تغذیهشده با غذای پرچرب بود. تعداد 20 سر رت نر از نژاد ویستار با دامنة سنی چهار تا شش هفته و میانگین وزنی 73/3 ± 2/176 گرم، براساس همگنسازی وزنی ابتدا به دو گروه تغذیه با غذای نرمال و غذای پرچرب (10 سر در هر گروه) تقسیم شدند. پس از 10 هفته، دوباره هریک ازگروهها به دو گروه مجزا (کن...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
پژوهش های آسیب شناسی زیستیجلد ۱۸، شماره ۳، صفحات ۱۱۰-۱۱۶
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023